zagubiona

nie czuję nic. nie uśmiecham się, nie płaczę. nie śpię, nie wstaję, nie umieram i nie żyję.

zatracam się w samotności. oddycham samotnie i patrzę samotnie w przyszłość.chcę żyć, ale coś mi na to nie pozwala. nie widzę przyszłości, nie widzę siebie w tej przyszłości. ci ludzie mnie zmienili, to otoczenie sprawia, że się duszę. ktoś zaciska ręce na mojej szyji, a ja wcale nie chcę się bronić. odchodzę powoli, choć tego nie chcę.

uwolnijcie mnie, dajcie mi myśleć, dajcie mi żyć. gdzie się podziała ta dawna "ja" - uśmiechnięta, pełna życia, szczera i bezkompromisowa? gdzie podziała się ta szczęśliwa Basia, która kochała życie i ludzi?

nadszedł czas cofania się w rozwoju. śmiech jest fałszem, a życie smutkiem. codziennośc monotonią, a ludzie udręką. oddalam się od świata.

pomocy!